Şimdi ele mi olduk? /Urfa fıkraları

‘’Kimlerdendir?’’

Urfalı bir genç anasının tek oğluymuş

Bir türlü evlenmiyormuş

Anası görüp de  beğendiği kızı söylese; ‘’Bah fadimenin kızı güzel elinden her iş gelir’’ dese;

İstemem duydum onun gözü şaşıdır’’ dermiş!

Anası’’ Elese  Fatma’nın kızı var’’ dediğinde de  Ona da bir bahane bulup ‘’ İstemem boyu kısadır’’ dermiş.

Derken bu genç Avrupa’ya gitmiş uzun yıllar da yaşamış, ‘’kendine göre’’ bir kız bulunca da anasına telefon açmış, ‘’Aney geliniy buldum ha evleniyem!’’ demiş; anası telefonun öbür ucundan seslenmiş

. ‘’Kız kimlerdendir?’’

Vayy

Urfalı bir genç lisedeyken, aynı okuldaki bir kıza ilk görüşte aşık olmuş! Başlamış kızı uzaktan uzaktan seyrederek sevmeye; sevgisi coştukça haplanmaya, haplandıkça da göğsüne, kollarına jilet atmaya…

 Kızın tabii ki olan bitenden haberi yok, o kendi dünyasında; oğlanın bu dünyada yaşadığından, nefes aldığından dahi haberi yok!

 ‘’Olsun!’’ oğlan kızı seviyor aşkından yanıp tutuşuyor ya; çok hüzünlendiğinde elini kulağına götürüp,

‘‘Yaram sızlar

ok değmiş yaram sızlar

yaralının halından ne bilsin yarasızlar’’

 hoyratını acı acı okuyor ya;

 kızın sabah akşam yolunu gözlüyor ya; attığı hapların sayısını her geçen gün arttırıp, jilet yaraları iyileşince de yeni yaralar açıyor ya…

Oğlan daha ne yapsın? Kızı seviyor, sevgisinden emin!

Gel zaman git zaman bir gün bu deli gibi sevdalı oğlanla kız; okulda merdivenlerden inerken çarpışır burun buruna gelir. Kızın çarpışmanın şiddetiyle canı yanar ve başlar oğlana saydırmaya; ‘’Geri zekalı, önüne baksana hayvannn, ne biçim insansın?’ der.

Sevdiği tarafından azarlanan, hakarete uğrayan oğlan ise birden neye uğradığını şaşırır, o şaşkınlıkla, aşkından kaynaklandığını sandığı hukuka binaen,’ ’Vayy şimdi ele mi olduk?’ der.